Ongeveer een jaar geleden ging de website van Het Woordenpalet met veel enthousiasme online. Vlak daarna begon een emotioneel heftig jaar. In november werd mijn moeder ziek, begin december overleed onverwacht mijn vader, in het voorjaar hoorde ik dat ik mijn baan kwijt raakte en half juli stierf mijn moeder, na een periode van intensieve mantelzorg door mij en mijn zussen.
Tijd en ruimte voor creativiteit was er nauwelijks, voor verdriet des te meer. Sinds kort staat de deur van Het Woordenpalet echter weer wagenwijd open. Niet alleen voor het schrijven van teksten en gedichten, maar nu ook voor het ceremonieel spreken bij afscheid of huwelijk. De folder voor uitvaartspreker is prachtig geworden en in december ga ik in Utrecht een training voor trouwambtenaar volgen. Boordevol nieuwe ideeën voor de vormgeving van mijn gedichten en in 2015 hopelijk de publicatie van een eerste bundel.
Het verdriet van het afgelopen jaar vertaalt zich dus langzamerhand in nieuw optimisme en liefdevol koester ik alle dierbare herinneringen aan mijn ouders. Zij inspireren mij nu misschien zelfs nog wel meer dan ooit om dat te doen waar mijn hart ligt….. schrijven.
Ik zou willen weten
en nooit meer vergeten
hoe het daarboven nu toch met je is
ik zou willen vragen
tot in lengte van dagen
of je het voelt nog, hoeveel ik je mis
ik zou willen zeggen,
je uit willen leggen,
hoe ik weer verder ga nu met mijn leven
ik zou willen zingen
van duizenden dingen
van jou en van mij, al was het maar even
waar moet ik gaan zoeken
om jou terúg te vinden
jouw lach en jouw liefde en al je bestaan
waar schijnt de zon weer jouw licht
en jouw warmte
is het dichtbij of hier heel ver vandaan?
ik schrijf je vandaag al mijn liefde, mijn vragen
ik schrijf je wat ik je nog niet had gezegd
ik schrijf je vandaag alle woorden van binnen
die ik verdrietig opzij heb gelegd
ik schrijf je vandaag over al onze dromen
over jou en het leven en ons allebei
ik schrijf je vandaag omdat gister voorbij is
ik schrijf je vandaag
wat dichter bij mij
